Енциклопедија на македонската книжевност

Живот и дело

Македонски поет и културно-политички деец, кој во текот на својот краток живот создал дело скромно по обем, но значајно заради изградената национална свест изразена во него.

Основно образование и гимназија завршил во Гевгелија. Во потрага по подобра егзистенција заминува да живее во Бугарија. Во Софија се вклучува во активностите на македонската емиграција. Истакнувајќи се со својата работа, во 1931 г. станува основач и претседател на читалиштето „Роден крај“ и секретар на Гевгелиското братство. Воедно, започнува редовно да соработува со неделното списание за наука, литература и историја, „Македонски вести“, кое излегува во Софија од...

Своите литературни творби, пишувани на бугарски јазик, Кирил Манасиев ги објавувал во весници и списанија, најчесто под псевдонимот Вечерин. Најголемиот дел од своето скромно по обем поетско творештво го објавил во списанието „Македонски вести“, помеѓу 1935 и 1936 година. Во третиот број (9 февруари 1935 година) од „Македонски вести“ се појавува песната „Кон Родината“, во четвртиот број (14 февруари 1935) е отпечатена „Посветена на Пере Тошев“, во единаесеттиот број (6 април 1935) излегува песната „Исповед“, во осумнаесеттиот (22 мај 1935) – песната „Македонија“, а во 44 број (19 февруари 1936) е објавена „Старица“. Овие песни, во препев на македонски јазик, се појавуваат во книгата Со збор кон зборот од Гане Тодоровски, објавена во Скопје во 1985 година. Освен песни, објавувал и куси прозни записи и хуморески, а пишувал и кратки драмски текстови. Творештвото на Кирил Манасиев – Вечерин во потполност е посветено на опевање на татковината. Во неговите песни, како на пример во „Македонија“, често на почетокот се јавува тескобното чувство на безизлезност. Манасиев – Вечерин имал замисла да напише еден пообемен циклус под наслов „Македонки“. Иако не ја остварил идејата во потполност, оние песни кои се дел од тој концепт, како „Старица“ и „Мајка“, говорат за неговото суверено владеење со поетската уметност. Во нив авторот ги доловува трагиката на постоењето и неправедноста која владее во светот, додека пак во песните од циклусот „Песни за Родината“ (во кои спаѓаат „Кон Родината“, „Исповед“, „Утро на Револуцијата“...) е присутна неговата непоколеблива увереност во победата. Во поезијата на Манасиев – Вечерин, како што забележува Блаже Ристовски, „како подоцна и кај Вапцаров, пролетерскиот интернационализам е прекршен низ националниот патриотизам“ (Ристовски, 1982, Т 1: 239). (Г. С.)

Опус

Старица. 1935 (песна), Македонски Вести, I, бр. 18, стр. 5; Предчувствие. 1936 (песна), Македонски Вести, II, бр. 56, стр. 1-2; Избор од поезијата (Македонки, Посветена на Пере Тошев, На Михаил Апостолов – Попето, Работничка, Песни за татковината, Исповед, Македонија). (1985) Во: Тодоровски, Гане. Со збор кон зборот. Скопје, Наша книга, стр. 192-200.

Библиографија

Ристовски, Блаже. 1982. Пројави и профили од македонската литературна историја. Том 1, стр. 237-240. Скопје, Студентски збор.

Тодоровски, Гане. 1985. Со збор кон зборот. Скопје, Наша книга.

Тодоровски, Томислав. 2008. Македонски дводомни писатели. Битола, Микена.

Живот и дело

Опус

Библиографија

Контакт

Поважни линкови

КИРИЛ МАНАСИЕВ – ВЕЧЕРИН

Живот и дело

Опус

Библиографија

Контакт

Поважни линкови