ЕВТИМ МАНЕВ

Живот и дело

Поет, преведувач, уредник.

Основното и средното образование ги оформил во Кавадарци, а потоа студирал славистика на Универзитетот „Свети Кирил и Методиј“ во Скопје. Превел над педесет книжевни дела од словенските јазици, најмногу од руски. Бил уредник во издавачката куќа „Македонска книга“ и на списанието „Современост“. Член на Друштвото на писателите на Македонија од 1967 година.

Евтим Манев како поет се јавува на македонската книжевна сцена во шеесеттите години на дваесетти...

Основното и средното образование ги оформил во Кавадарци, а потоа студирал славистика на Универзитетот „Свети Кирил и Методиј“ во Скопје. Превел над педесет книжевни дела од словенските јазици, најмногу од руски. Бил уредник во издавачката куќа „Македонска книга“ и на списанието „Современост“. Член на Друштвото на писателите на Македонија од 1967 година.

Евтим Манев како поет се јавува на македонската книжевна сцена во шеесеттите години на дваесеттиот век, објавувајќи свои стихови во периодиката, пред сѐ во сп. „Современост“. Главното обележје на овие песни е тоа што нивните мотиви се инспирирани од сликарството. Својата прва стихозбирка Моклишките ангели  Манев ја објавува во 1973 г. Осврнувајќи се на оваа поетско дело, критиката посочува дека станува збор за „поетска визија на еден свет, колку симнат од фреските – толку истргнат од зад високите манастирски ѕидишта и сместен сред бизарна атмосфера што ја создава филозофијата на плотта.“ (Сталев 2001: 86). Додека песните од Моклишките ангели можат да се читаат и како една целина која формира поема, песните од втората стихозбирка на Манев, Ѕвездата на Витлеем (2000), се поделени во осум циклуси. Анализирајќи ги меланхоличните тонови кои провејуваат низ стиховите од ова дело, Георги Сталев констатира дека „во основата на целата оваа поезија лежи полуспокојната, полунеспокојната медитација којашто, напати, знае да ги премине границите до болка, - и умерената модерна метафора.“ (Сталев 2001: 88).

Добитник е на наградите за превод „Златно перо“, „Кирил Пејчиновиќ“, „Божидар Настев“. (Г. С.)