ЦВЕТКО МАРТИНОВСКИ

Живот и дело

Раскажувач, книжевен преведувач.

 Завршил средно стручно училиште, а студирал на Филозофскиот факултет во Скопје. Работел како новинар во Радио Скопје и во весниците: Нова Македонија, Трудбеник, Просвета и Вечер. Бил секретар на редакцијата на сп. Современост. Член на ДПМ од 1953 година.

Своите први раскази Цветко Мартиновски ги објавува како студент на страниците на сп. Млада литература. Првата книга раскази, Луњинци, во која доминираат темите на ру...

 Завршил средно стручно училиште, а студирал на Филозофскиот факултет во Скопје. Работел како новинар во Радио Скопје и во весниците: Нова Македонија, Трудбеник, Просвета и Вечер. Бил секретар на редакцијата на сп. Современост. Член на ДПМ од 1953 година.

Своите први раскази Цветко Мартиновски ги објавува како студент на страниците на сп. Млада литература. Првата книга раскази, Луњинци, во која доминираат темите на рустикалната егзистенција, ја објавува во 1955 година. Во втората збирка раскази, Квечерини и разденувања, Мартиновски прави извесно свртување кон урбаниот свет, како што забележува Благоја Иванов: „селото веќе престанало да биде речиси исклучив интерес на авторот. Дури и онаму каде што селото и бреговите на планините се појавуваат како амбиент во кој ќе се смести дејството на расказот, тие се простор на поинаква тематика, нешто поинаква од онаа што ни ја донесе неговата прва збирка“ (Иванов 2001: 204). Расказите од Квечерини и разденувања временски се ситуирани од годините пред Втората светска војна, преку времето на окупацијата, сѐ до актуелниот миг кога се создавани. Кога опусот на Цветко Мартиновски е завршен, во своето дело За современата македонска книжевност, Георги Сталев резимира дека „некои негови раскази го најдоа местото и во ученичката лектира, пред сѐ, како мошне читливи текстови, со чувствителна социјална подлога, кои успешно се обидуваа да откријат и поделикатни односи со многу етички нагласки“ (Сталев 2014: 168).

Добитник е на наградите за превод: „Златно перо“, „Кирил Пејчиновиќ“ и „Божидар Настев“. (Г. С.)