ГРИГОРОВИЧЕВ ПАРИМЕЈНИК

Опис на делото

Средновековен книжевен ракопис пишуван во почетокот на XII век. Најстар препис на словенскиот превод на паримејникот којшто е значаен извор за проучување на најстариот словенски паримејник, преведен уште во Велика Моравија. Содржи 104 пергаментни листови напишани со кирилско старословенско писмо. Овој ракопис е палимпсест и на некои места е читлив првобитниот текст којшто претставува византиско апракосно евангелие од X век. Настанувањето овој ракопис, според јазичните особености,  се лоцира во регионот на Јужна Македонија, во рамките на Охридската книжевна школа. Григоровичевиот паримејник содржи паримејни четива за Раѓањето на Христос и Богојавление, потоа четива за времето на Великиот пост, за периодот на цветниот триод, како и за одделни празници од месецословот. Помеѓу некои паримии се јавуваат и упатства од типикот за извршување на црковната служба, прокимени ‒ стихови од псалмите што се кажуваат за време на црковната служба пред да се чита евангелието, апостолот или некоја паримија и сл. Текстот започнува со Првата книга Мојсиева, а завршува со Книгата на премудроста Соломонова (11:15). Откриен е во 1844 г. од страна на Виктор И. Григорович, во трпезаријата на Хилендарскиот манастир. Според името на неговиот пронаоѓач ракописот е познат како Григоровичев, а поретко се среќава и под името Хилендарски паримејник. Ракописот се чува во Руската државна библиотека во збирката на Григоровичевиот фонд 87, сигн.  № 2, а претходно се чувал во Музејската збирка (ф. 178), сигн. № 1685.  (С. П.-Ѓ.)