СОТИР ГУЛЕСКИ

Живот и дело

Во расказите и романите на Сотир Гулески доминира темата на животни судбини со социјални и морални аспекти на градскиот човек.

 ГУЛЕСКИ, СОТИР (Прилеп, 28.VIII 1917 – 20.VI 1985, Скопје), македонски раскажувач, романсиер, книжевен преведувач.

Основно образование и гимназија завршува во Прилеп, а Трговска академија во Битола. Работел како економист. Член е на ДПМ од 1959.

Своето прво дело, романот Меѓа, Сотир Гулески го објавува во 1959 година. До 1985 година Гулески објавува уште осум книги раскази и романи. Во расказите и романите на Сотир Гулески доминира темата на животни с...

 ГУЛЕСКИ, СОТИР (Прилеп, 28.VIII 1917 – 20.VI 1985, Скопје), македонски раскажувач, романсиер, книжевен преведувач.

Основно образование и гимназија завршува во Прилеп, а Трговска академија во Битола. Работел како економист. Член е на ДПМ од 1959.

Своето прво дело, романот Меѓа, Сотир Гулески го објавува во 1959 година. До 1985 година Гулески објавува уште осум книги раскази и романи. Во расказите и романите на Сотир Гулески доминира темата на животни судбини со социјални и морални аспекти на градскиот човек. Предмет на интерес кај него се односите меѓу луѓето со сето она што е човечко кај нив: љубовта, омразата, зависта како израз на сензибилитетот и колективните карактерни црти на животното милје. Во делови од оваа проза видливи се и обиди за психолошко нијансирање на личностите. Во текстот со наслов „Почеток на сложен романсиерски зафат“, Димитар Митрев го најавува романескниот тетралошки зафат на Гулески под заеднички наслов Фурии, кои излегуваа во распон од 17 години: Фурии 1 (1962) Фурии 2 (1972), Фурии 3 (1977), Фурии 4 (1979). Кога опусот на Сотир Гулевски е завршен, во својата Историја на македонската книжевност ХХ век, Миодраг Друговац резимира дека „главно со Меѓа реактуелизирани на еден негов, во секој случај самосвојствен романсиерски начин, преокупациите на Гулески натаму концентрично ќе се шират со корен во малограѓанската прилепска чаршија од далечното и поблиското минато и тој како писател, со мали исклучоци, сè до смртта ќе ѝ остане верен на таа чаршија, со свој менталитет, обичаи, човечки судбини, подеми и паѓања“ (Друговац 1990: 393). (Г. С.)