Енциклопедија на македонската книжевност

Живот и дело

Книжевната критика ја подвлекува стилската симетрија во поезијата на Стојковски, која носи тенденција на синонимност, а исто така и интегрирањето на разни видови прозен дискурс (уметнички, научен, колоквијален, публицистички и есеистички) во рамките на поетскиот текст.

Македонски поет, новинар и публицист.

Основно и средно училиште завршил во Скопје. Дипломирал на Филозофскиот факултет во Скопје на Катедрата за јужнословенски книжевности. Покрај поетската дејност, од 1976 до 1999 г. работел во „Нова Македонија“ како новинар и уредник на Културната рубрика, a потоа преминал во „Утрински весник“ од 1997 до 2007 година. Бил извршен директор на издавачката куќа „Култура“ до 2009 г., а од 2010 г. е главен уредник...

Македонски поет, новинар и публицист.

Авторското книжевно дело на Глигор Стојковски во целост е поетско. Неговото дебитанско дело Починка во чисти честички од 1979 година заедно со Пајак (1984), Очно дно (1990), Студена минута (1993), Зад билката, молк (1995) и Земјата сама ќе се отвори (1996) ја одбележуваат првата фаза на профилација на авторовото творештво – уште на самиот почеток закитено со угледни награди и признанија. Во неа Стојковски веќе се наметнува како еден од првоносците на петтата генерација современи македонски поети. Она што ја разликува неговата поезија од останатите, како што пишува Катица Ќулавкова, е неговата „нетипична поетска конструкција“ во која „хибридизацијата на лирскиот текст на Глигор Стојковски се остварува преку интегрирање на мноштво елементи чијашто примарна жанровска припадност е прозната...“ (Ќулавкова 1996: 48). Како специфики за неговата поетика се издвоени елементите: центрипеталност на обработуваните теми, отсутност на лирскиот субјект, мимикрија на лирската песна во научен дискурс, интерференција на стилови, жанрови и дискурси, постмодернизам искажан преку доминација на објектот над субјектот. На тоа се надоврзува и онтолошката тема на немирот, која ги одбележува почетоците на творештвото на Стојковски, како поезија во која лирскиот субјект се соочува со егзистенцијалните и духовни искушенија и драми. Во наредната фаза, по стихозбирката Заборавено око на небото (1997), Стојковски е јасно препознаен од книжевната критика како „неодминлив дел на обновата на современата македонска поезија“ (Стојчевски 1997: 83). На оваа фаза ѝ припаѓаат и збирките Божја честичка (2017), Неминовен молк (2020) и Овие песни (2022). Постапката на тенденциозна мистификација „се одвива синтаксички и семантички постапно, низ надоврзувања и дополнувања, варијации и синонимни описи, низ стилски постмодерни симетрии (римејк, верзија), полисинегдотски и асинегдотски повторувања и наративизирани подробности“ (Ќулавкова 1996: 52). Препознатлив по репринт и римејк на истата шема, Стојковски прави реактуализација на истите поеми, каде ги престуруктуира во зависност од нивната интертекстуална поставеност на хипотекстовите и хипертекстовите.Книжевната критика ја подвлекува и стилската симетрија во поезијата на Стојковски, која носи тенденција на синонимност, а исто така и интегрирањето на разни видови прозен дискурс (уметнички, научен, колоквијален, публицистички и есеистички) во рамките на поетскиот текст.

Глигор Стојковски е добитник на наградите: „Браќа Миладиновци“ (1997) за стихозбирката Заборавено око на небото, „Григор Прличев“ (2015) за поемата Завет, јад, наградата „Нарциса“ и наградата „Кочо Рацин“. (Е. Л.)

Повеќе

Автор

ГЛИГОР СТОЈКОВСКИ
7.VIII 1952, Волковија, Гостиварско -
современа книжевност
автор поезија

Опус

Починка во чисти честички. 1979. Скопје: Книжевна младина на Македонија (поезија); Пајак. 1984. Скопје: Наша книга (поезија); Очно дно. 1990. Скопје: Македонска книга (поезија); Искрвавени мугри – како загина Кочо Рацин. 1992. Скопје: „Нова Македонија“ (поезија); Студена минута. 1993. Скопје: Македонска книга (поезија); Зад билката, молк. 1995. Куманово: Културно-просветна заедница на Куманово (поезија); Земјата сама ќе се отвори. 1996. Скопје: Мисла (поезија); Заборавено око на небото. 1997. Скопје: Детска радост (поезија); Капката оловна вода. 2008. Битола: Микена (поезија); Божја честичка. 2017. Скопје: ВиГ Зеница (поезија); Неминовен молк. 2020. Скопје: ВиГ Зеница (поезија); Овие песни. 2021. Скопје: ВиГ Зеница (поезија).

Библиографија

Стремеж, год. 39, бр. 3-4 – 1995 (број посветен на Глигор Стојковски во кој за него пишуваат осум литературни критичари); Ќулавкова, Катица. 1996. „Облици на поетска хибридизација“ во Стремеж, год. 42, бр. 3-4, стр. 45-61; Стојчевски, Санде. 1997. „Хигиена на текстот (Глигор Стојковски: Заборавено око на небото, изд. „Детска радост“, Скопје, 1997 година)“ во Стремеж, 3-4, стр. 82-86; Бошковски, Т. Петар. 1997. Есеи и критики. Скопје, Мелбурн: Матица македонска, стр. 289-300; Китанов, Блаже. 2005. Критички соочувања: (критики и беседи). Скопје: Макавеј, стр. 49-59.

Живот и дело

Опус

Библиографија

Контакт

Поважни линкови

ГЛИГОР СТОЈКОВСКИ

Живот и дело

Опус

Библиографија

Контакт

Поважни линкови