ЃОРЕ НАПЕСКИ

Живот и дело

Поет, раскажувач и романсиер.

 Дипломирал на Филозофскиот факултет во Скопје. Работел како новинар во Радио Прилеп, а потоа во Радио Скопје и во Македонското радио. Тој е еден од основачите на сп. Стремеж, и негов долгогодишен главен и одговорен уредник. Бил член на Друштвото на писателите на Македонија од 1963 година.

Ѓоре Напески на македонската книжевна сцена се појавува на страниците на сп. Стремеж, а една деценија подоцна ја објавува својата прва стихозбирката Ловци на ветрот во 1965...

 Дипломирал на Филозофскиот факултет во Скопје. Работел како новинар во Радио Прилеп, а потоа во Радио Скопје и во Македонското радио. Тој е еден од основачите на сп. Стремеж, и негов долгогодишен главен и одговорен уредник. Бил член на Друштвото на писателите на Македонија од 1963 година.

Ѓоре Напески на македонската книжевна сцена се појавува на страниците на сп. Стремеж, а една деценија подоцна ја објавува својата прва стихозбирката Ловци на ветрот во 1965 г., чија полицентричност Миодраг Друговац ја констатира со следнава согледба: „ако во циклусите Секидневности, Колосеци и Пламен на времето копнежот го влечел кон егзистенцијата на еден рационален свет, дотогаш неговиот интерес станал попоетски, порафиниран со егзалтацијата на оние субјективни состојби на неговата личност во циклусот Ловци на ветрот, каде наизменично се јавуваат ту прометејски ту сизифовски знаци на спротивставувања кон времето“ (Друговац 1986: 277). Како што забележува критиката, во неговите следни поетски објави забележлив е неговиот развој, градејќи поетски исказ кој е „мошне чист, изработен, неоптоварен со излишни украси“ (Иванов 2001: 276).  

Иако пред сè е поет, Ѓоре Напески во вториот дел од својот творечки пат се остварува и како прозаист, објавувајќи неколку книги раскази, како и романот Тренда. Матеја Матевски наоѓа сродности помеѓу поезијата и прозата на Напески, констатирајќи дека станува збор за „проза со длабок поетски зафат во некои многу тревожни предели на човековата егзистенција: осамата, промашеноста, љубовта, надежта“ (Матевски 1998: 154-155).

Добитник е на наградите „3 Ноември“ на градот Прилеп и на Струшките вечери на поезијата за необјавена песна (1965). (Г. С.)